"Το έντερό μας – O δεύτερος εγκέφαλος μας" (Μέρος 2)

Από την Αρετή Καφαντάρη,
BSc Marketing, MBA, Σύμβουλος Διατροφολόγος, Raw Food Chef, Juice Therapist

Το έντερο μας είναι ο δεύτερος μας εγκέφαλος! Στο προηγούμενο άρθρο μας μιλήσαμε για την πύλη εισόδου του εντέρου μας που δεν είναι άλλο από το στόμα μας. Σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για τον μαγικό κόσμο που ανοίγεται μόλις η πρώτη μπουκιά από το αγαπημένο μας φαγητό περάσει από το στόμα μας και την καταπιούμε.

Ο οισοφάγος μας είναι πολύ ελαστικός, αλλάζει θέση ανάλογα με την στάση του σώματός μας και συνδέεται με το στομάχι μας από την πλάγια δεξιά πλευρά. Όσο περίεργο και αν μας φαίνεται το γεγονός ότι δεν συνδέεται με το στομάχι από πάνω αλλά από το πλάι είναι πολύ σοφά μελετημένο καθώς κάθε φορά που περπατάμε, γελάμε ή βήχουμε σφίγγουμε τους κοιλιακούς μας μυς ασκώντας πίεση στην κοιλιακή χώρα. Η πίεση αυτή ασκείται στο στομάχι από κάτω άρα δεν θα ήταν καλή ιδέα ο οισοφάγος να καταλήγει στο επάνω μέρος αφού θα δεχόταν πολύ μεγάλη πίεση και θα χρειαζόταν μετά από κάθε γεύμα να ρευόμαστε σε κάθε μας βήμα. Λόγω της πλαϊνής σύνδεσης, η πίεση είναι ένα κλάσμα της κανονικής.

Και η μπουκιά μας φτάνει στο στομάχι μας. Η θέση του στομάχου μας είναι πολύ πιο πάνω από όσο νομίζουμε. Ξεκινά ακριβώς κάτω από την αριστερή θηλή και τελειώνει κάτω από το τελευταίο πλευρό μας δεξιά. Όποιον πόνο αισθανόμαστε κάτω από αυτό τον ασύμμετρο μικρό σάκο, αποκλείεται να είναι στομαχόπονος. Συχνά, όταν κάποιοι λένε ότι έχουν στομαχικές ενοχλήσεις, το πρόβλημα εντοπίζεται συνήθως στο έντερο. Η καρδιά και οι πνεύμονες καλύπτουν το στομάχι. Αυτό εξηγεί γιατί δυσκολευόμαστε να πάρουμε βαθιά ανάσα όταν έχουμε φάει υπερβολικά. Το στομάχι μας δεν είναι απλώς ασύμμετρο αλλά έχει δυο πλευρές με διαφορετικές ιδιότητες. Η μια πλευρά είναι καλύτερη στην επεξεργασία των υγρών και η άλλη των στερεών.

Αφού η μπουκιά μας έχει πια σχεδόν διασπαστεί εισέρχεται στο λεπτό μας έντερο, το οποίο είναι στην κοιλιακή μας κοιλότητα και αναδιπλώνεται σε μήκος 3 έως 6 μέτρα. Αν μπορούσαμε να το δούμε (η εξέταση γίνεται μόνο με κάμερα σε μορφή χαπιού που καταπίνουμε) θα αντικρίζαμε ένα υγρό, ροζ, με βελούδινη επίστρωση έντερο που μόνο στο τελευταίο μέτρο του σχετίζεται με τα κόπρανα. Η τελική διάσπαση της τροφής που φάγαμε γίνεται στο λεπτό έντερο. Όσοι “θησαυροί” απορροφώνται από το λεπτό έντερο, αποστέλλονται στο ήπαρ για έλεγχο και μετά εισέρχονται στο κεντρικό κυκλοφορικό μας σύστημα.

Η φράση “τίποτα δεν πάει χαμένο” είναι το σλόγκαν του παχέος εντέρου. Χωρἰς να βιάζεται, εκμεταλλεύεται τα υπολείμματα και τα διασπά διεξοδικά. Ενώ το λεπτό έντερο μπορεί να έχει ήδη αρχίσει να ασχολείται με το επόμενο γεύμα ή ακόμα και το μεθεπόμενο, η λειτουργία του παχέος εντέρου είναι να επεξεργάζεται υπομονετικά τα υπολείμματα για σχεδόν 16 ώρες. Κατ᾽αυτόν τον τρόπο καθιστά διαθέσιμες ουσίες που θα χάνονταν αν το έντερο ενεργούσε πιο γρήγορα. Για παράδειγμα το ασβέστιο μόνο στο παχύ έντερο απορροφάται κανονικά. Η συνεργασία του παχέος εντέρου και της εντερικής χλωρίδας προσφέρει επιπλέον ποσότητες πλούσιων σε ενέργεια λιπαρών οξέων, βιταμίνης Κ, Β12, Β1, Β2. Οι ουσίες αυτές βοηθούν το αίμα μας να πήξει, ενισχύουν τα νεύρα ή αποτρέπουν τις ημικρανίες. Περίπου στο τελευταίο μέτρο του παχέος εντέρου εξισορροπούνται τα επίπεδα νερού και αλάτων στο σώμα μας. Έτσι έρχεται και η τελική αποβολή όσων δεν χρειάζεται πια το σώμα μας.

Κάπως έτσι κλείνει το μεγάλο ταξίδι της μπουκιάς μας μέσα στο έντερο μας. Μην ξεχνάτε ποτέ ότι το έντερό σας έχει δικό του νευρικό σύστημα και χρειάζεται τόσο την φροντίδα μας όσο και την προσοχή μας.