Λήδα Ματσάγγου, πώς είσαι ως μαμά;

Η Λήδα Ματσάγγου είναι μια μαμά που έχει δημιουργήσει μια ειλικρινή αλλά και "δραστήρια" σχέση με τον γιο της, τον Νικόλα, ο οποίος σιγά σιγά μπαίνει στην εφηβεία...

από τη Χρυσούλα Σπυράτου

Πώς θα χαρακτηρίζατε τον εαυτό σας, ως μαμά;
Γενικά είμαι πολύ δοτική. Αυτό έχω συνειδητοποιήσει από την πρώτη στιγμή που ήρθε στον κόσμο ο μικρός. Ένιωσα το συναίσθημα του απόλυτου αλτρουισμού. Πιστεύω ότι μόνο μια μητέρα μπορεί να το καταλάβει απόλυτα. Να βάζεις μπροστά την ανάγκη του άλλου και να υπάρχει ενσυναίσθηση. Είναι στοιχεία που γενικά κάνουν καλό στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους και ομολογώ πως κι εμένα τόσο έντονα μου προέκυψε με την μητρότητα.

Υπάρχει κάποια βασική αξία που θα θέλατε οπωσδήποτε να του μεταδώσετε;
Από μικρός που ήταν ο γιος μου, προσπαθούσα να επικοινωνήσω μαζί του, του μιλούσα αρκετά, να του εξηγήσω για παράδειγμα για ποιον λόγο δεν πρέπει να κάνει κάτι, να του το δώσω να καταλάβει, δεν ήθελα να του το επιβάλλω. Δεν ξέρω κατά πόσο είναι σωστό αυτό, αλλά σε εμένα δεν θα λειτουργούσε το να του επιβάλλω κάτι, γιατί φαντάζομαι πως ούτε εμένα θα μου άρεσε να μου το κάνουν αυτό. Και πάντα του έλεγα την αλήθεια. Στόχος μου είναι να υπάρξει μια σχέση εμπιστοσύνης. Οτιδήποτε τον απασχολεί, να μπορεί να μου το πει.

Το να έχετε άρα μια ανοιχτή σχέση ήταν βασικό κομμάτι για τη μεταξύ σας σχέση…
Φυσικά αλλά δεν είναι ότι ξεκινώντας υπήρχε κάποιος απώτερος σκοπός, δεν σκεφτόμουν «ωχ θα φτάσει στην εφηβεία και καλό είναι να…». Δεν υπήρχε μέθοδος. Γινόταν καθαρά από σεβασμό προς τον ίδιο, ότι καλό θα ήταν να του εξηγήσω κάποια πράγματα.

Θέλατε από μικρή να γίνετε μητέρα ή ήταν κάτι που σας προέκυψε στην πορεία;
Από μικρή ήθελα να γίνω μητέρα. Αλλά στο δημοτικό, όταν ήμουν πιτσιρίκι, θυμάμαι να παίζω από τη μία ποδόσφαιρο αλλά να έχω και το μωρό μου. Δεν έπαιζα πολύ με αυτό, πιο πολύ το είχα για να το φροντίζω. Είχα το της φροντίδας, θα το έβαζα να κοιμηθεί και θα πήγαινα μετά να παίξω ποδόσφαιρο (γελάει). Τα συνδύαζα κάπως έτσι… Πιο μετά στο δημοτικό όλο αυτό μέσα μου «κοιμήθηκε» και αργότερα «ξαναξύπνησε».

Παίζετε και μαζί με τον γιο σας ποδόσφαιρο;
Με τον γιο μου έχω παίξει πάρα πολλά παιχνίδια. Σε αυτή τη φάση έχουμε βέβαια σταματήσει, τώρα κάνουμε άλλα πράγματα. Πάμε για ποδήλατο. Από μικρός που ήταν πηγαίναμε μεγάλες βόλτες. Από όταν ήταν ακόμα πρώτη δημοτικού και άλλα παιδάκια δεν καβαλούσαν καν ποδήλατο...

Εκτόςαπότις φορές που κάνετε μαζί ποδήλατο, κάνετε και μόνη σας στον ελεύθερό σας χρόνο;
Ναι ναι, μου αρέσει και μου αρέσει μάλιστα να κινούμαι και στην Αθήνα με ποδήλατο. Ελπίζω τώρα να γίνουν και οι ποδηλατόδρομοι που λένε τόσα χρόνια ότι θα γίνουν…

Ποια είναι η πιο αστεία ερώτηση ή ατάκα που σας έχει πει το παιδί σας και τι του απαντήσατε;
Αχ αυτά είναι αμέτρητα. Είναι πάρα, μα πάρα πολλά. Και ειδικά σε μία φάση τα παιδιά έχουν τόσες απορίες που ενώ είσαι στο τρέξιμο με δουλειές, υποχρεώσεις κτλ, υπάρχει ένας οργασμός ερωτήσεων, έρχεται η μία πάνω απ’ την άλλη.

Υπάρχει κάποια ανάμνηση που έχετε πολύ έντονα από την παιδική του ηλικία;
Ένα διάστημα είχε μανία με τους εκσκαφείς, τις μπετονιέρες, τις μπουλντόζες. Τα έβλεπε και στον δρόμο και δεν είχαμε αφήσει οικοδομή για οικοδομή. Πήγαινε και τους παρακαλούσα αφού τελείωναν οι άνθρωποι τη δουλειά τους, για να τον αφήσουν να μπει μέσα, έβλεπε και από κοντά τους εκσκαφείς… Στις βόλτες δεν αφήναμε καμία οικοδομή (γελάει). Του άρεσαν και τα εργαλεία, είχε μανία. Τώρα πια έχει φύγει αυτό…

Πώς θα θέλατε να τον δείτε όταν μεγαλώσει; Έχετε κάποια όνειρα εσείς γι’ αυτόν, πριν από αυτόν;
Το μόνο μου όνειρο είναι να είναι χαρούμενος. Και να είναι καλά. Χαρούμενος, υγιής και τυχερός. Να πετύχει αυτά που ο ίδιος θέλει…